नेपाल जस्तो सुन्दर देशलाई राजनीतिक भ्रष्टाचारीहरुले संसारकै कुरुप देश बनाइसकेका छन् । भ्रष्टाचार हुने देशको सूचीमा नेपाल माथि नै रहेका कारण अन्तर्राष्ट्रिय रुपमा नेपालको छवी धुमिल भएको छ । टोपी लगाउने नेपाली विश्वको जुन कुनामा पुगे पनि भ्रष्टाचारीको देशको नागरिकको पहिचान बनाउनु पर्ने अवस्था छ । देशको सत्तामा बस्दै आएका महाभ्रष्टहरुले राजनीतिक सत्ताको आडमा जघन्य प्रकृतिका भ्रष्टाचार गर्दै आएका छन् । भ्रष्टारीहरुलाई सत्तामा बसेका महाभ्रष्टाचारीहरुले निरन्तर रुपमा संरक्षण दिँदै आएकै कारणले आज नेपाल नेपालीहरुकै स्वाभिमानीका कारणले होइन, भ्रष्टाचारीहरुकै कारणले एउटा बदनाम र साँस्कृतिक रुपमै एउटा बदनाम र कुरुप देशको रुपमा चित्रित बन्न पुगेको छ । नेपाली जनताको लागि, नेपाल राष्ट्रको लागि योभन्दा बढता विडम्बना अरु के हुन सक्छ र !
पञ्चहरु भ्रष्ट थिए, निरंकुश थिए, तानाशाही थिए, अधिनायकवादीहरु थिए, निर्दलीय, भ्रष्ट थिए । त्यही भएर नेपाली जनताले ३० बर्षसम्म जीवन–मरणको लडाइँ लडेर २०४६ सालमा निर्दलीय पञ्चायती व्यवस्थालाई फ्याँकेर प्रजातान्त्रिक भनिएको बहुदलीय व्यवस्थाको पुनस्र्थापना गरे । यो व्यवस्था ल्याउनका निम्ति धेरै नेपालीहरुले जीवनको आहुति दिए । कैयौं नेपाली महिलाहरुको सिउँदोको सिन्दुर पुछियो । सैयौ बावुआामाहरुको काख रित्तपयो । कैयौं बालबालिकाहरु टुहुरा–टुहुरी बन्न बाध्य भए ।
२०४६–२०४७ देखि यता आएर नेपाली काँग्रेस, तत्कालीन एमाले, माले र २०६३र६२ को १९ दिने ऐतिहासिक जनआन्दोलनपश्चात भूपू माओवादीहरु आलो–पालो गर्दै शासन सत्ता चलाउन पुगे । यी नामधारी काँग्रेस र नामधारी ठग कम्युनिस्टहरुले पञ्चहरुलाई समेत माथ मार्दै मुलुकलाई भ्रष्टाचारको रसातलमा पु¥याए । यी काँग्रेस – कम्युनिस्ट नामका भ्रष्टहरुले नेपाललाई विश्वमा बदनाम देशको परिचय गराउन पुगे ।
२०४६–४७ सालदेखि यता आजसम्म काँग्रेस र कम्युनिस्टहरुले सल्लाह गरेर समझदारी गरेर राजनीतिक रुपमा भ्रष्टाचार गर्दै आएर आजसम्म पनि नेपाललाई एउटा मगन्ते देशको रुपमा चिनाउन लाज शरम मानिरहेका छैनन् । चप्पल किनेर लगाउन नसक्ने काँग्रेस – कम्युनिस्टका नेता कार्यकर्ताहरु आज रातारात करोडपति, खरबपति बनिरहेका छन् । हिजो भ्रष्टाचारीहरु भनेर १० वर्षे जनयुद्धको बेला काँग्रेस र एमालेका भ्रष्टहरुको टाउको काट्दै हिँड्ने माओवादीका नेता कार्यकर्ताहरू आज काँग्रेस र भूपू एमालेका भ्रष्टहरुलाई उछिनेर महाभ्रष्ट बन्न पुगेका छन् । उनीहरू आज करोडपति अरबपति बन्न पुगेका छन् ।
अहिले नेपालमा कम्युनिस्टहरुको दुई तिहाइको सरकार छ भनिएको छ र त्यही नामधारी कम्युनिस्टहरुको दुई तिहाइ सरकार नै नेपालका महाभ्रष्टहरुको संरक्षक बन्न पुगेको छ । यिनीहरुलाई नेपाली जनताले मात्र महाभ्रष्टचारी भनिरहेका छैनन् । भर्खरै मात्र नेपालको दुई दिने राजकीय भ्रमणमा नेपालमा आएका बखत सत्तारुढ डब्बल नेकपाको सचिवालयका नेताहरूलाई सामुहिक भेट गर्नेक्रममा चिनियाँ राष्ट्रपति सी चिनफिङले तिमीहरूले विलासी जीवन त्यागेर साधारण जीवनशैली अप्ननाऊ’ भनेर निर्देशन दिएका थिए । नेपाली जनताको लागि योभन्दा लजास्पद विषय के हुन्छ र ? अर्को देशको नता आएर तिमीहरू महाभ्रष्ट भएका रहेछौं यो बानी व्यहोरा त्याग भनेर उर्दी दिनु पर्दा । राजनीतिक नेताहरू मात्र महाभ्रष्टाचारी नभएर कर्मचारीतन्त्र, पुलिस, जंगीअड्डा समेत त्यत्तिकै भ्रष्ट छ । यही भ्रष्ट कर्मचारीतन्त्रले नै राजनीतिक दलका नेताहरुलाई महाभ्रष्ट बन्न सहयोग गरेर आफ्नो दुनो सोझ्याउने र राजनीतिक नेताहरु, सत्तामा बस्नेहरु र भ्रष्ट कर्मचारीहरु मिलेर नै नेपाललाई लुटिरहेका छन् । यिनीहरूले नै नेपाललाई लुटेराहरुको देश बनाइरहेका छन् । आज यहाँका भ्रष्ट नेताहरू र भ्रष्ट कर्मचारीहरुलले नेपाललाई भ्रष्टाचार गर्ने लैने गाई बनाई रहेका छन् ।
यो कुरा साँचो हो कि यी आलो–पालो गरी सत्ता सञ्चालन गर्ने काँग्रेस, नामधारी कम्युनिस्टहरु भ्रष्ट कर्मचारी तन्त्रबाट नेपाल मौलाएको भ्रष्टाचारलाई निर्मुल गर्न सम्भव छैन । त्यसो भएर यहाँ राजनीतिक पार्टीहरु, नागरिक समाज, विभिन्न जातीय संगठनहरु, लेखक र पत्रकार, मानवअधिकारसम्बन्धी सम्पूर्ण संघसंस्थाहरु, महिला, पिछडिएका क्षेत्रका प्रतिनिधिहरु आदिवासी–जनजाति, देशभक्त, जनवादी तथा प्रगतिशील शक्तिहरु आदिको प्रतिनिधित्व रहेको विशाल गोलमेच सम्मेलनको आयोजना आवश्यक भएको छ ।
२०४६–२०४७ यतादेखि यताका संसद सदस्यहरु सभासद्हरु सरकार सञ्चालन गरेर गएका मन्त्री, प्रधानमन्त्रीहरु, राजनीतिक नियुक्ति पाएका ब्यक्तिहरु, कर्मचारीहरु, पुलिस र जंगीअड्डाका हाकिमहरु सबको एक–एक सम्पत्ति छानवीन गर्ने, राजनीतिक शक्तिको आडमा सत्ताको आडमा भ्रष्टाचार गरेर आर्जेको अकूत सम्पत्ति छानविन गर्ने र तिनीहरूलाई जनस्तरबाटै नङ्ग्याउने र नेपाली समाजबाट विस्थापित गरेर सुसभ्य र सुसंस्कृत नेपाली नेपाली समाजको निर्माण गर्न गोलमेच सभाको आयोजना गर्न अत्यावश्यक छ । यो बाटो अवलम्बन नगरी नेपालमा नेपालमा भ्रष्टाचारको अन्त्यको विषय त धेरै टाढाको कुरा हो, भ्रष्टाचारको न्यूनिकरण गर्न सम्म पनि संभव छैन ।